Stanisław Dróżdż

Zapominanie, 1967

W tej sztandarowej realizacji Stanisława Dróżdża proces zapominania jest zwizualizowany poprzez redukcję liter w tytułowym słowie. Zapis przyjmuje formę odwróconego trójkąta prostokątnego. W kolejnych liniach tekstu litery regularnie odrywają się od słowa i zanikają. Pozostaje po nich tylko kropka będąca symbolem śladu pisma i pamięci. W Zapominaniu ukazany został akt kurczenia się pamięci, zmiany jej kształtu i niemożliwość powrotu do utraconych wspomnień.  

Poezja konkretna jest nurtem poetycko-artystycznym, w którym znaczenie tekstu jest równie istotne co graficzny kształt wyrazów lub liter oraz ich rozmieszczenie na stronie. 

Stanisław Dróżdż (1939‒2009) – jeden z najbardziej znaczących artystów polskiej awangardy lat 60. i 70. XX wieku. Od 1967 roku tworzył prace sytuujące się formalnie na pograniczu poezji i sztuk wizualnych. Definiował je jako „pojęciokształty”. Łączył w nich symbole językowe z systemami matematycznymi. Był uznawany za animatora polskiej gałęzi nurtu poezji konkretnej. Reprezentował Polskę na najważniejszych wystawach sztuki konceptualnej na całym świecie, w tym na Biennale w Wenecji w 2003 roku. Mieszkał i tworzył we Wrocławiu.