Barbara Kozłowska

Interpretacja przestrzenna poezji strukturalnej Stanisława Dróżdża „Samotność”, 1970

Opracowany przez Barbarę Kozłowską projekt instalacji artystycznej został oparty na pochodzącej z 1968 roku pracy Stanisława Dróżdża Samotność. Po raz pierwszy artystka zaprezentowała go na wystawie uczestników Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70.

Praca składa się z 45 betonowych bloków. Każdy element to uprzestrzenniona forma cyfry jeden. Cyfra w pracach Stanisława Dróżdża pojawia się jako obiekt abstrakcyjny, pozbawiony nadanych mu w rzeczywistości realnej funkcji arytmetycznej i funkcji użytkowej (miar, wag, stosunków monetarnych oraz czasowych). 

W realizacji Samotność jedynka występuje jako cyfra oderwana od liczby. Staje się znakiem lirycznym. Konotuje relacje pojedynczego człowieka z innymi. To obraz samotności w tłumie. 

Poezja konkretna jest nurtem poetycko-artystycznym, w którym znaczenie tekstu jest równie istotne co graficzny kształt wyrazów lub liter oraz ich rozmieszczenie na stronie.

Utwory najczęściej zachowują kolorystykę czarnego tekstu na bieli strony. W przypadku Samotności kolor pracy pochodzi od artystki, która w swoich realizacjach używała różnych rodzajów błękitu. 

Barbara Kozłowska (1940‒2008) ‒ artystka konceptualna, jedna z najważniejszych przedstawicielek polskiej neoawangardy. Autorka manifestów, tekstów z zakresu teorii sztuki oraz prac wizualno-poetyckich określanych przez nią jako „poezjografia”. W ramach programowego dla sztuki Kozłowskiej projektu Linia graniczna artystka odbyła wiele podróżny nad Jezioro Bajkał i na nadmorskie wybrzeża Europy i USA. W latach 60. i 70. współpracowała ze Stanisławem Dróżdżem przy opracowaniach graficznych jego utworów wykonywanych na podstawie maszynopisów poety. Mieszkała i tworzyła we Wrocławiu. 

Stanisław Dróżdż (1939‒2009) ‒ jeden z najbardziej znaczących artystów polskiej awangardy lat 60. i 70. XX wieku. Od 1967 roku tworzył prace sytuujące się formalnie na pograniczu poezji i sztuk wizualnych. Definiował je jako „pojęciokształty”. Łączył w nich symbole językowe z systemami matematycznymi. Był uznawany za animatora polskiej gałęzi nurtu poezji konkretnej. Reprezentował Polskę na najważniejszych wystawach sztuki konceptualnej na całym świecie, w tym na Biennale w Wenecji w 2003 roku. Mieszkał i tworzył we Wrocławiu.